In memoriam, Ans Gortzak 2 juni 1937 - 24 oktober 2023

 Ans leerde De Vrijbuiter kennen als wedstrijdzeiler.

Weinig Vrijbuiters zullen echter nog weten dat zij een fervent wedstrijdzeiler was. Toen nog als Ans de Wit, in haar Valk 63, genaamd “Dolfijn”, behoorde ze tot de top. Als een van de eerste vrouwelijke topzeilers was ze gevreesd in het wedstrijdveld. Na haar huwelijk met Wim Gortzak werd zij lid.

Ans was sportief, ze wist in 1956 ook het Elfstedenkruisje te schaatsen en speelde in het waterpoloteam van de Robben. Ze was een echte Vrijbuiter, en dat ben je niet zomaar. Als echte Vrijbuiter hou je van de watersport, de haven en bovenal van het team en de mensen. 

Samen iets neerzetten, dat was haar lijn. Ans was als bestuurslid de eerste vrouwelijke, technische havencommissaris. De havenwerkploeg herinnert zich het gezellig gezamenlijk koffiedrinken. Maar dat niet alleen, ook de strakke planning en haar werkbriefjes.

Het zeilen bleef altijd hoog in het vaandel van Ans staan. In de negentiger jaren was ze instructeur van het dameszeilen en dan vooral voor dames die op hun eigen gezinsboot eigenlijk niet aan het roer mochten komen. Bij dit dameszeilen leerde Ans de dames de kneepjes van het varen. Dat ging no nonsens, ze hielp iedereen over de eigen twijfels en angsten heen. De dames kregen een diploma en een flinke dosis zelfvertrouwen mee. Bij het woensdagavond-zeilen stond Ans jaren op de starttoren. 

Ook al is De Vrijbuiter een watersportvereniging, er vinden ook andere activiteiten voor de leden plaats. Ans was met Marianne Molkenboer de oprichter van de bridgeclub. Een club die tientallen jaren actief is geweest. Als andere activiteit van Ans moet zeker de dames-trimclub op de maandagochtend van Tonja Kost worden genoemd.

Na het overlijden van Wim bleef zij varen, de boot werd verkocht en een kleinere boot geprobeerd. Maar het was toch anders zonder Wim. De afgelopen jaren  genoot ze nog in de sloep van de plassen. De Vrijbuiter was haar stek, ook de laatste dagen kwam ze nog op De Vrijbuiter en genoot van het contact met alle vrienden en bekenden. 

Hiervoor is beschreven wat Ans allemaal heeft ondernomen. Het gevoel daarbij is heel moeilijk in woorden uit te drukken. Hier toch een poging dit gevoel in enkele steekwoorden te vatten: stoer, goudeerlijk, to the point, recht voor zijn raap.

Ze had een geheel eigen stijl. Er was wel eens een conflict, maar dat was dan altijd uit te praten en op te lossen. Ans was een duizendpoot, alles met inzet, succes en kwaliteit. Op haar rouwkaart staat de tekst “Ben gaan varen”. De regie nemen, dat was Ans helemaal.

Op leden als Ans drijft onze vereniging. We verliezen in haar een markant lid en een rasechte Vrijbuiter.    

Wij wensen  de familie sterkte toe met dit verlies.

ANS VAARWEL!